با مقرون به صرفه‌تر شدن فناوری لنز و نسخه‌های دقیق در طول دهه 1800، در دهه 1900 روندی به سمت شیک و شیک ساختن عینک مشاهده شد. فریم هایی با اشکال، مواد و رنگ های مختلف برای کسانی که می خواستند شیشه عینک آفتابی با شکل صورت، رنگ چشم یا لباس آنها مطابقت داشته باشد، در دسترس قرار گرفت.
به عنوان مثال، تئودور روزولت از عینک های پینسی استفاده می کرد که بدون گوشی بود، اما در عوض با گیره بینی در جای خود باقی می ماند. این شیشه ها در اوایل قرن بسیار محبوب بودند، اما به دلیل ارتباط با نسل های قدیمی از مد افتادند.
مهمتر از همه، سبک ها به دلیل در دسترس بودن و توسعه پلاستیک های قوی تغییر کردند. دیگر نیازی نیست که تمام شیشه ها با چوب، فلز یا فریم شاخ ساخته شوند. پلاستیک ها را می توان به اشکال و اندازه های مختلف قالب گیری کرد.
قرن بیستم نیز شاهد ظهور عینک آفتابی بود. در حالی که عینک آفتابی برای اولین بار در قرن دوازدهم در چین ابداع شد، اما برای بینایی یا محافظت در برابر خورشید نبود. در عوض، از آنها برای پنهان کردن چشم قضات در دادگاه استفاده می شد تا کسی نتواند بیان آنها را تعیین کند.
سایر تولیدکنندگان عینک با لنزهای رنگی آزمایش کردند، اما این لنزها دوباره برای محافظت نبودند. فقط در دهه 1900 از عینک های آفتابی رنگی برای حساسیت به نور ناشی از شرایط پزشکی استفاده شد. این مد فراتر از کاربردهای پزشکی گسترش یافت و از سال 1929، عینک های آفتابی برای محافظت در برابر نور خورشید و کاهش تابش خیره کننده به طور انبوه تولید شدند.
سرانجام در دهه 1980 لنزهای پلاستیکی معرفی شدند. اینها کمتر شکستنی بودند و می‌توانستند سبک‌تر و نازک‌تر از شیشه‌های قبلی‌شان ساخته شوند. فن آوری مدرن به بهبود عینک ها با پوشش های محافظ که تابش خیره کننده و نور UV را کاهش می دهد، ادامه می دهد.
عینک شما نتیجه قرن ها فناوری نوآورانه است. برای اطلاعات بیشتر در مورد یافتن عینک مناسب برای شما، با ما در All About Eyes تماس بگیرید.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.